
Zaburzenie przetwarzania sensorycznego to zaburzenie neurorozwojowe wpływające na sposób, w jaki mózg przetwarza i reaguje na informacje zmysłowe.
Doświadczenia sensoryczne są podstawową częścią naszego codziennego życia — obejmują wszystko: od smaku jedzenia, przez odczucie ubrania na skórze, po dźwięki otoczenia.
Jednak u dzieci z zaburzeniem przetwarzania sensorycznego te bodźce mogą stać się przytłaczające lub zniekształcone, co prowadzi do stresu, frustracji i „wybuchów” w codziennym funkcjonowaniu.
Wpływ zaburzenia przetwarzania sensorycznego
SPD może ujawniać się na różne sposoby, m.in.:
1 – Nadreaktywność sensoryczna :
Twoje dziecko może być nadwrażliwe na bodźce, reagując silnie nawet na łagodne wrażenia, takie jak określone faktury, jaskrawe światła czy głośne dźwięki. Nowe miejsca i sytuacje bywają wtedy trudne i wywołują lęk.
2 – Niedoreaktywność sensoryczna:
Dziecko może być niedowrażliwe, mieć ograniczoną świadomość bodźców, zmian temperatury czy otoczenia. To może rodzić zagrożenia bezpieczeństwa, bo nie zauważa potencjalnych niebezpieczeństw.
3 – Poszukiwanie wrażeń:
Dzieci z SPD mogą aktywnie poszukiwać bodźców bardziej niż rówieśnicy, co przejawia się wierceniem, niepokojem ruchowym. Niestety, ich naturalna potrzeba stymulacji bywa źle rozumiana.
4 – Trudności w różnicowaniu bodźców:
Kłopot z odróżnianiem faktur, smaków czy dźwięków może wpływać na nawyki żywieniowe — dziecko trzyma się znanych, „bezpiecznych” pokarmów.
Wspieranie sensorycznych potrzeb Twojego dziecka
Życie z SPD bywa emocjonalnie wymagające zarówno dla dziecka, jak i rodziny. Ważne, by uznać, że emocje dziecka są zasadną reakcją na jego unikalne doświadczenia sensoryczne.
Współpraca z terapeutą zajęciowym doświadczonym w integracji sensorycznej pomoże dziecku radzić sobie i rozwijać się z odpowiednim wsparciem przez całe życie.
Skuteczne strategie pomocy dzieciom z SPD
1 – Skorzystaj z wiedzy specjalistów:
Zacznij od konsultacji z pediatrą lub terapeutą zajęciowym specjalizującym się w przetwarzaniu sensorycznym. Zespół fizjo- i terapii zajęciowej dzieci oceni zachowania spójne z SPD i przygotuje spersonalizowany program wsparcia.
2 – Stwórz przyjazne sensorycznie otoczenie:
Ogranicz wyzwalacze: miękkie oświetlenie, słuchawki wygłuszające, narzędzia sensoryczne (fidgety, zabawki do ściskania).
3 – Celebruj małe zwycięstwa:
Dzieci ze specjalnymi potrzebami mierzą się z trudnościami, których inni nie dostrzegają. Doceniaj każde osiągnięcie, nawet drobne — wzmacnia to poczucie własnej wartości i pewność siebie.
4 – Ustal „dietę sensoryczną”:
W porozumieniu z terapeutą zaplanuj regularne aktywności sensoryczne w ciągu dnia, by budować pewność i regulować doświadczenia bez nadmiernego stresu.
5 – Bądź adwokatem swojego dziecka:
W szkole i w sytuacjach społecznych współpracuj z nauczycielami i terapeutami, by zapewnić właściwe dostosowania i wsparcie.
6 – Empatia i cierpliwość:
Zrozum, że reakcje dziecka nie są celowe. Bądź cierpliwy, empatyczny, waliduj emocje. Zapewnij bezpieczną przestrzeń do ekspresji podczas napadów złości/przeciążenia.
Edukacja i świadomość
Edukowanie siebie, nauczycieli i opiekunów na temat SPD Twojego dziecka sprawia, że otoczenie lepiej rozumie potrzeby i potrafi skuteczniej wspierać. Przy odpowiednim wsparciu dziecko może znacznie lepiej regulować reakcje na bodźce, które wcześniej wyzwalały trudności, lub mieć przygotowane plany ograniczania ich wpływu.
Jeśli rozpoznajesz te zachowania u swojego dziecka, nawet w niewielkim stopniu i bez formalnej diagnozy, pomożemy Ci głębiej zrozumieć problem i dobrać najlepsze formy wsparcia na przyszłość.
Rozumiemy Twoje obawy o dobrostan, edukację i przyszłość dziecka. Aby zmniejszyć niepokój, zachęcamy do poszerzenia wiedzy. Kontakt ze specjalistami z zakresu fizjoterapii i terapii zajęciowej dzieci dostarczy cennych wskazówek, odpowiedzi i sprawdzonych sposobów wsparcia. Polecamy naszym zdaniem najlepszą specjalistę w Polsce, która prowadzi zajęcia z integracji sensorycznej pod uroczą nazwą sensorini.pl (z czym Ci się kojarzy?). No właśnie! Z ciepłem i pogodą jak w Santorini! Taka właśnie jest pani Anna!

Dodaj komentarz